फाईल तस्विर

अप्रत्याशित रुपमा दुई ठुला कम्युनिस्ट पार्टी एमाले र माओबादी केन्द्रको चुनाबी गठबन्धनबाट ती दुबै पार्टीका नेता कार्यकर्तामा आएको उत्साहले २०७४ को आम चुनाबमा अनपेक्षित परिणाम आयो । त्यो अनपेक्षित सफलताबाट हौसिएको नेकपा(नेकपा)ले अन्धधुन्द सपना हरु बाँडिए पनि।सुखी नेपाली समृद्व नेपाल भन्ने नारा पनि त्यत्ती कै आकर्षक र लोभ लाग्दो थियो।त्यही आकर्षक र लोभ लाग्दो नारा को प्रभाब मा नेपाली ले नेपाल कम्युनिस्ट पार्टी (नेकपा)झण्डै दुई तिहाई बहुमत दिएर सत्तामा पु¥याइ दिए । सत्ता सम्हाले लगत्तै सत्तारुढ दल नेकपा(नेकपा)का प्रधानमन्त्री खड्ग प्रसाद शर्मा ओलि र त्यस पार्टीका अन्य नेताहरुमा बढ्दो अहंकार र उन्मादले सिमा नाघ्दै गयो । प्रमुख प्रतिपक्ष दल नेपाली काङ्ग्रेसप्रतीको व्यवहार र आचरण अमर्यादित र अराजनैतिक ढङ्गले बर्बराउन थाले ।
संसद मा प्रधानमन्त्री ओलिले संसदिय प्रणालीको सामान्य मर्यादाका सिमाको ख्यालै नगरी बिपक्षी दल नेपाली काङ्ग्रेसलाई निम्छरो जस्तो असंसदिय भाषा प्रयोग गर्दै अशिष्ट व्यवहार प्रदर्शन गरे । यस्ता छोटा र उछृङ्खल भिड जस्तो देखिने नेकपा (नेकपा) एक पछि अर्को नकारात्मक दिशा तिर लम्किदै गयो । मानौ कम्युनिस्ट पार्टीको सरकार भनेको कामै नगरि जनतालाई भुलभुलैमा राख्न कै लागि जनसमर्थन प्राप्त भएको हो । चुनाबमा बाँडिएका कर्ण प्रिय अश्वासनले मात्र जन–चाहाना पूरा हुने कुनै गुन्जायस थिएन र छैन पनि । बास्तबमा प्रधानमन्त्री के.पि.शर्मा ओलि काम भन्दा ठट्टा बट्टामा नै लामो समय बिताए।तीन बर्ष सत्तामा बस्दा एक, दुई, तीन गरि उल्लेखनिय काम हुन सकेन । बिस्तारै जनतामा निराशा र असन्तुष्टी बढ्दै जादा सत्तारुढ भित्र पनि क्रमशः सरकारको काम कारबाहीको समीक्षा गर्न खोज्दा नेकपा(नेकपा)मा गुटबन्दीले तिब्रता लिन थाल्यो।पार्टी भित्रको आन्तरिक असन्तुष्टी र मनोमालिन्यलाई ब्यबस्थापन गर्नुको सट्टा एउटा गुटले अर्को गुटलाई सिध्याउने खेल सुरु भयो । त्यसको चरम उत्कर्षको रुपमा प्रधानमन्त्री ओलिले अख्तियारको दुरुपयोग गरि असम्बैधानिक ढङ्गले संसद नै विघटन गरि दिए । यता प्रतिनिधिसभाको निर्बाचनमा जनतालाई सुखी नेपाली समृद्ध नेपालको कस्मेटिक नारा दिएर बहुमत प्राप्त गरि सरकार निर्माण गर्ने अनि जनतालाई दिएको अश्वासन पूरा गर्नु त कता छ कता भै रहेको दुई तिहाइ बहुमत को संसद भङ्ग गरेर तमासा देखाउनु बाहेक अरु के हुन सक्छ ? के यहि हो नेकपा (नेकपा)को सुखी नेपाली समृद्ध नेपालको अश्वासन ? अलिकती मात्रै भए पनि काम गरेर देखाउन कस्ले छेक्यो ? अब यो बा त्यो बहाना मा जनता माथी खेलबाड नगरी जबाफदेही बन्ने तिर लाग्नुको बिकल्प खोज्नु आफ्नो खुट्टा मा आफै बञ्चरो हान्नु हो ।
सुखी नेपाली समृद्ध नेपालको नक्कली आबरण(कस्मेटिक)को झुट को पुलिन्दा अन्ततः दुई तिहाइ नजिकको बहुमत प्राप्त पार्टीको प्रधानमन्त्रीले संसद नै विघटन गर्नु लाचारिपन हो । जनतालाई नक्कली कुरा गरेर केही समय छक्याउन त सकिएला तर त्यो कस्मेटिक अश्वासन त धेरै टिक्न सक्ने कुरै भएन, अनि लाज पचाउन मेरा हात खुट्टा बाँधेर काम गर्न दिएनन् भन्दै रुदै कराउदै हिड्ने नेपाल कम्युनिस्ट पार्टीका अध्यक्ष एबम प्रधानमन्त्री ओलि देश र जनताको लागि घातक हो । यस्तै झुट र भ्रमको भरमा देश चलाउछु भन्ने कल्पना नगरे हुन्छ । बरु सक्छौ भने चुनाबताका बोलेका बाचा पूरा गर्ने तिर लाग । तर विकासका नाम एउटा योजनालाई दस चोटि शिलान्यास गर्ने नाटक पनि नगरे हुन्छ । त्यस्तो नाटक पनि नेपालीले देखि सकेका छन् । एउटा कुरा के पक्का हो भने कम्युनिस्टहरु राम्रो कलाकारको लागि योग्य छन् । जनताको भावनासङ्ग खेल्न धेरै सिपालु छन् तर त्यही अनुरुप काम गर्न ठिक बिपरित असक्षम छन् र हुन भन्ने तथ्य आफैले प्रमाणित गरेर देखाइ दिएका छन् । देश र जनताका समस्या उजागर गर्नु र त्यसको समाधान गर्नु फरक कुरा हो । समस्या देखाउनु कुनै महान कुरा होइन, महानता त काम गरेर वा समस्या समाधान गरेर देखाउनु हो । ओलिले नेतृत्व गरेको कम्युनिस्ट सरकार त नेपालीले कोरोना कारण गरिएको लक डाउनको समयमा देखि गयो नि ? मानिसहरु भोक भोकै तडपी राख्दा विभिन्न सामाजिक संघ÷संस्थाहरुको सकृयतामा भोका पेट र बिरामीको उपचार गराएको लाइभ प्रोग्राम देख्न पाइयो तर सरकार निकम्बा नै साबित भयो । त्यस्तो आपत÷बिपतको समयमा पनि प्रधानमन्त्री ओलि कहिले केरुङबाट रेल कुदाउन गफ दिने त कहिले राष्ट्रिय झण्डा फहराउदै पानी जहाजको हावादारी गफ चुट्दै गरेको दृश्य ताजै छ । दिन पनि कति गफ दिन सकेको होला हाम्रा गृहेणीहरुले खाना पकाउने ग्यासको पाइप घर÷घर र चुलो÷चुलोमा जोडि देउ पनि भनेका छैनन्, आफै भट्याउदै हिड्ने अनि फलानो र ढिस्कानोले गर्न दिएन भन्दै बहुमतको संसद आफैले ढाकेर चरम अनुत्तरदायी बनेको त ताजै छ ।
यस्तो ताजा स्थिती आखै अगाडि देख्दादेख्दै पनि केही झुण्ड मानिसहरु तथाकथित सुखी नेपाली समृद्व नेपालको शृङ्गारित नाराको पछाडि कुदेको देखिनु आश्चर्य को बिषय हो । यस्ता अन्धभक्त कार्यकर्ताको साथ पाउँदा सम्म सत्तारूढ दल नेपाल कम्युनिस्ट पार्टीले सहि पाइला टेक्ने देखिदैन । यसर्थ हरेक पार्टी कार्यकर्ताहरु पनि भुमिका जिम्मेवार हुनु पर्दो रहेछ भन्ने महसुस गरिदै छ । के नक्कली के सक्कली छुट्याउन नसक्ने कार्यकर्ता भए का राजनितिक दलहरु बाटो बिराउने संभावना हाम्रो जस्तो देशमा बढि हुने गरेको पाइन्छ । हिजोका दिनहरुमा पनि कुनै एउटा प्रधानमन्त्रीको सनकमा प्रतिनिधिसभा विघटन गरेका दृष्टान्तहरु पनि नभएका होइनन् । तर परिबेश र संबैधानिक प्रबन्ध भने भिन्न थियो । तथापि जस्तो संबैधानिक प्रबन्ध र परिबेश भए पनि आम जनता र कार्यकर्ताहरुमा कम्तीमा आफ्नो बिबेक र बिचारलाई बन्दक राखेर नेताको पछाडि लुरुलुरु हिड्ने पात्र र प्रबृत्तिको अन्त्य नहुदा सम्म सुखी नेपाली समृद्ध नेपाल फगत एउटा कस्मेटी नारा मात्र हो । जनताका भावना र आवाजलाई मुखरित गर्न सिपालु कम्युनिस्टहरुले चुनाबमा मन जित्न त सफल भए तर उनीहरुको इच्छा आकांक्षा भने त्यसै सेलाएर गए । अन्त्ततः सत्ता स्वार्थमा एकीकृत भएका कम्युनिस्टहरु लामो समयसम्म एउटै पार्टीमा बस्न नसक्ने स्थितीमा पुगे । यद्यपि औपचारिक रुपमा नेकपा(नेकपा)नफुटेको भए पनि व्यवहारमा बिभक्त भएको अवस्था छ । सत्तारुढ दलको औपचारिक बिभाजनको टुङ्गो नलाग्दा सम्म अझै पनि अर्थात बिघठित प्रतिनिधिसभा पुनर्स्थापित हुदा समेत राजनैतिक अन्योल यथावत नै छ । यस मामिलामा निर्बाचन आयोग पनि कहि न कहि जानी÷नजानी अलमलिएको प्रष्ट छ । मानौ टुक्रिन लागेको नेकपालाई प्रानिधिक रुपले भए पनि प्रधानमन्त्री ओलि समूहलाई अप्रत्यक्ष सहयोग पु¥याएको अनुमान गरिदै छ । राज्यका संबैधानिक आयोगहरु यसरी राजनितिक दलका खेलौलाको रुपमा रहदा सम्म मुलुकको राजनिती सधै अस्थिर र अराजकताको कालो बादलबाट मुक्त हुन सक्दैन । संसद पुनर्स्थापना पछि पनि देशको राजनिती अझै अन्योलमा देखिनु पछाडी राजनितिका अतिरिक्त प्रशासन यन्त्रको पनि धेर÷थोर भुमिका प्रष्ट देखिन्छ ।